Φράσεις από την καταπληκτική Κική Δημουλά ελαφρώς προσαρμοσμένες στα δικά μου μέτρα. Καλή Ανάσταση. Καλή Λευτεριά
Από τα όνειρα που ανάθρεψα το πιο πονετικό μου: να μη γερνάω μόνος.
Δεν ζει κανείς χωρίς να φεύγει. Και τα αγάλματα ακόμη, και αυτά τη νύχτα δραπετεύουν.
Έτσι πρέπει να ράβονται οι σχέσεις κι οι εξαρτήσεις, με αραιές χαλαρές βελονιές, για να μπορούν να ξηλώνονται εύκολα.
Μετανιώνω που τρόχισα τόσα “όχι” για να πω τελικά τόσα “ναι” που με μαχαίρωσαν.
Για σένα στις επιθυμίες μου λόγος δεν έγινε ποτέ. Δεν σε προέβλεψαν ποτέ τα όνειρά μου.
Αλλά εγώ είμαι πια σε ρήξη με το “λίγο”
Οι λέξεις φταίνε. Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα σιγά – σιγά ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν.
Ένα μόνο δεν μου δίνει τ’ όνειρο. Το όριο. Ως που να κινδυνέψω. Γιατί τότε πια δεν θα ήταν όνειρο. Θα’ ταν γεράματα.
