Σε περίπου μια εβδομάδα διανύσαμε το όρος Ρίλα με ψηλότερη κορυφή τη Μουσαλά 2925μ, επισκεφθήκαμε το μοναστήρι Ρίλα καταπληκτικής ομορφιάς με απίστευτες τοιχογραφίες μέσα και έξω στην κεντρική εκκλησία και τα κελιά των μοναχών γύρω γύρω χτισμένα από ξύλο και πέτρα.Την πρώτη μέρα η διαδρομή ήταν δύσκολη με πολύ φυτευτή πέτρα, στενώματα στο δρόμο και μεγάλα χαντάκια, αναγκαστήκαμε να μετακινήσουμε με τον εργάτη ένα τεράστιο δέντρο που μας έκλεινε τον δρόμο και ένα άλλο σε μικρή απόσταση να το κόψουμε με πριόνι.
Τελικά δεν καταφέραμε να περάσουμε το διάσελο και επιστρέψαμε από την ίδια διαδρομή.
Πανέμορφη η λίμνη Siroka Polyana με ξύλινα σπιτάκια στις όχθες της και πολύ κόσμο που διέμενε σε σκηνές γύρω από την λίμνη, μια που το κάμπιγκ είναι ελεύθερο στην περιοχή.
H παρέα ήταν υπέροχη γι' αυτό και περάσαμε πολύ ωραία σε όλη την διάρκειά της εξόρμησης.
Ο Μιχάλης ήταν καταπληκτικός καθοδηγητής, στην Ιωάννα, Αμαλία, Αλέξανδρο, Γιάννη ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπέροχη παρέα.
Ένας φίλος λέει και πιστεύω ότι έχει βάση αυτό ότι αν μετά από μια πολυήμερη εκδρομή επιθυμείς να ξαναμιλήσεις, να ξαναεπικοινωνήσεις με τα άτομα που συνταξίδευσες και να μοιραστείς αναμνήσεις τότε πέρασες ωραία και η εξόρμηση είχε επιτυχία.
Όταν επισκέπτεται κανείς τη Βουλγαρία για πρώτη φορά, παθαίνει ένα σοκ. Υπάρχουν άνθρωποι πάμφτωχοι - φτωχοί - εύποροι και πολύ πλούσιοι. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μεσαία τάξη ή και να υπάρχει είναι ελάχιστη.
Σε περιοχές κοντά σε χιονοδρομικά όπου ο τουρισμός ανθεί, το βιωτικό επίπεδο των κατοίκων είναι πολύ πιο υψηλό. Αυτό φαίνεται και από τα σπίτια αλλά και τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η πόλη Σμόλιαν.
Επισκεφθήκαμε το Παμπόροβο δημοφιλές θέρετρο σκι στην επαρχία Σμόλιαν, ένα από τα πιο γνωστά στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Είναι ανάμεσα σε υπέροχα δάση από πεύκα και είναι κατά κύριο λόγο επισκέψιμο κατά τη διάρκεια του χειμώνα για σκι και σνόουμπορντ. Είναι επίσης ένα δημοφιλές τουριστικό μέρος το καλοκαίρι. Ο κόμβος του Παμπόροβο περιλαμβάνει μια σειρά από εξαιρετικά ξενοδοχεία.
Επισκεφθήκαμε επίσης το "Σπήλαιο «Ο Λαιμός του Διαβόλου"
Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι ενώ είσαι στη μέση του πουθενά πάνω στο βουνό και λες ότι δεν υπάρχει ψυχή στην επόμενη στροφή βλέπεις 2 σπίτια να κατοικούνται από οικογένειες ή ένα σπιτάκι του δασαρχείου που ελέγχει τα φορτηγά με τα ξύλα.
Σε μεγάλα υψόμετρα συναντήσαμε καταυλισμούς Ρομά όπου διαμένουν όλο το καλοκαίρι ασχολούμενοι με την κοπή ξύλων για βιοπορισμό.
Χιτ που τραγουδήθηκαν όσο τίποτε άλλο από εξέχουσες φωνές ήταν το
και το
Φτιάξε μου έναν καφέ
εκφράσεις που ακούστηκαν πολύ ήταν οι"Είχα ένα φιλαράκι......."
και ".........στο πιτς φιτίλι"
