Η διαδρομή, τα τοπία, η φύση, η καλή παρέα δημιουργούν στον σύγχρονο άνθρωπο την ψυχική ηρεμία και ισορροπία που χρειάζεται για να ξεφύγει από την καθημερινότητα, την ρουτίνα της σύγχρονης μεγαλούπολης. Κλεισμένος μέσα στο πολυτελές κλουβί του με όλα τα μέσα που του παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία οδηγείται στην απομόνωση, στην κατάθλιψη. Γιατί; Δεν χρειάζονται όλα αυτά; Χρειάζονται αλλά πρέπει να μάθουμε να τα χρησιμοποιούμε σωστά. Σε κάθε ευκαιρία σηκωθείτε από τους αναπαυτικούς καναπέδες, πετάξτε τον μανδύα της βαρεμάρας, της πλήξης και πραγματοποιήστε μια εκδρομή οπουδήποτε με τον/την σύζυγο, φίλο, παρέα και σίγουρα θα επιστρέψετε ανανεωμένοι. Με τις μπαταρίες φορτισμένες. Γι αυτό λοιπόν αδράξτε την μέρα

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Μία φωτογραφία........πόσα ερωτηματικά.......


Συγκλονιστική, σοκαριστική, αποτρόπαια.......και όμως είναι η πραγματικότητα...οι 900 + νεκροί στο κολαστήριο - εργοστάσιο ενδυμάτων όπου πολλές μεγάλες και ακριβές φίρμες ράβουν τα ρουχαλάκια που πάμε και χρυσοπληρώνουμε...Φωτογραφία και κείμενο απο το newsit.... Η φρίκη και η εκμετάλευση στο απόγειό της, σε ένα κόσμο που θέλει να λέγεται πολιτισμένος... Είναι από την Ντάκα του Μπαγκλαντές μετά την κατάρρευση 8όροφου κτιρίου - Δείχνει ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο μέχρι την τελευταία του πνοή μέσα στα ερείπια - Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτούς παρά τις έρευνες - Πως περιγράφει την στιγμή που τράβηξε την φωτογραφία η φωτογράφος που βοηθά τους συγγενείς να βρουν τους ανθρώπους τους - Πάνω από 900 μέχρι στιγμής οι νεκροί Είναι ίσως η πιο δυνατή φωτογραφία της χρονιάς. Προκαλεί πολλά συναισθήματα, αλλά κυρίως πόνο. Είναι τραβηγμένη από μια γυναίκα που έχει αφιερωσει την ζωή της στο να δείξει στον έξω κόσμο τα δεινά που περνούν οι άνθρωποι στο Μπαγκλαντές. Οι άνθρωποι που εργάζονται σαν σκλάβοι σε αντίξοες και απάνθρωπες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί. Η Τασλίμα Ακτερ, φωτογράφος και ακτιβίστρια ίσως κατάφερε να κάνει το εξής με αυτή την φωτογραφία. Να τραβήξει την προσοχή της άσπλαχνης Δύσης στην Ντάκα του Μπαγκλαντές. Να δείξει ότι οι 900 νεκροί να μην θυσιάστηκαν για το τίποτα. Ότι κάτι θ' αλλάξει. Η τραγωδία του Μπαγκλαντές δεν είναι τόσο σημαντική για τα ΜΜΕ της Δύσης όσο άλλες που συμβαίνουν εντός των "ορίων της". Φταίνε βεβαίως τα ΜΜΕ αλλά φταίει και το κοινό. Το οποίο δείχνει επιλεκτική ευαισθησία. Σκεφτείτε μόνο αυτές τις ημέρες που ακόμα βγάζουν νεκρούς από τα συντρίμμια πόσο το έχετε συζητήσει αυτό το θέμα στην παρέα σας και κάντε την σύγκριση με άλλα διεθνή γεγονότα που έγιναν στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ.... Για την συγκεκριμένη φωτογραφία έχει ήδη χυθεί πολύ μελάνι. Κάποιος είπε ότι αυτή η φωτογραφία προκαλεί μεγάλο πόνο αλλά και ταυτόχρονα είναι και νοσηρά όμορφη. Η αγκαλιά μέχρι τον θάνατο συγκλονίζει. Αυτή είναι μια φωτογραφία που θα μας στοιχειώνει όλους, λένε άλλοι φωτογράφοι. Η ίδια η φωτογράφος μιλάει για την φωτογραφία της στο περιοδικό TIME. Με ρώτησαν πολλοί για την φωτογραφία αυτή. Προσπάθησα να μάθω γι' αυτούς αλλά δεν έβγαλα άκρη. Δεν ξέρω ούτε ποιοί είναι, ούτε τι σχέση είχαν. Τους "ανακάλυψα" στο τέλος της ημέρας. Ημουν όλη μέρα στα ερείπια και έβλεπα τους διασώστες αλλά και πολίτες ν αβγάζουν τραυματισμένους εργάτες από τα συντρίμμια. Θυμάμαι ακόμα τα τρομαγμένα μάτια των συγγενών. Ημουν εξαντλημένη, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Ξαφνικά, ανακάλυψα το ζευγάρι αυτό, αγκαλιασμένο στα ερείπια. Το αίμα από τα μάτια του άνδρα έτρεχε σαν δάκρυ. Όταν τους είδα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τους αισθάνθηκα σαν δικούς μου ανθρώπους. Τους έβλεπα τις τελευταίες τους στιγμές να κάθονται έτσι αγκαλιασμένοι, προσπαθώντας ό ένας να σώσει τον άλλο. Κάθε φορά που κοιτάζω αυτή την φωτογραφία, αισθάνομαι άβολα. Με έχει στοιχειώσει. Είναι σα να μου λένε. Δεν είμαστε ακόμα δυο πτώματα. Δεν είμαστε φτηνά εργατικά χέρια και φτηνές ζωές. Είμαστε άνθρωποι σαν κι εσάς. Η ζωή μας είναι πολύτιμη και τα όνειρά μας το ίδιο. Και καταλήγει: Η αγριότητα και η εκμετάλλευση θα συενχιστεί. Γι' αυτό και θέλω η φωτογραφία αυτή να κάνει τον γύρο του κόσμου.