Την εμπειρία του βουνού, την
πεζοπορία, την ορειβασία, την αναρρίχηση, την ποδηλασία, το canyoning, το σκι,
οποιαδήποτε δραστηριότητα, ακόμα και μία μικρή βόλτα στη φύση, αξίζει ο καθένας
να τη ζήσει έστω και μια φορά στη ζωή του. Το να περάσουμε καλά στη φύση, παρέα
με τους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε κοινά, το να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας
καταφέρνοντας να κάνουμε αυτό που κάποτε δεν μπορούσαμε ούτε να φανταστούμε, το
να νιώθουμε τους, συχνά, μέχρι χθες άγνωστους ανθρώπους τόσο κοντά, το να
γινόμαστε πιο απλοί, ήρεμοι αλλά και πιο δυνατοί, είναι κάτι που το δικαιούται
ο καθένας μας. Αυτή η όμορφη εμπειρία, για να μην αντιστραφεί σε δυσάρεστη, θα
πρέπει να έχουμε σωστή εκτίμηση των δυνατοτήτων μας και το σωστό εξοπλισμό,
πάντα ανάλογα με την δραστηριότητα στην οποία θέλουμε να συμμετάσχουμε. Όσοι
έχουν κάποια σχετική εμπειρία, καταλαβαίνουν περίπου και τις δυνατότητές τους,
όπως και τη σημασία του εξοπλισμού. Τι γίνεται όμως με αυτούς που δεν έχουν
καμία εμπειρία; Φτάνει η αγάπη για το βουνό και για τις δραστηριότητες στη
φύση, φτάνει η αποφασιστικότητα και η θέληση, που είναι βέβαια τα βασικά μας
κίνητρα, για να ζήσουμε με το σωστό τρόπο την εμπειρία που αναζητάμε;
Διαβάζοντας το πρόγραμμα αναβάσεων κοιτάμε πάντα τον βαθμό δυσκολίας. Στο περιοδικό υπάρχει επίσης και ο
πίνακας που εξηγεί τι ακριβώς σημαίνει κάθε βαθμός. Εάν δεν έχουμε περπατήσει
ποτέ στο βουνό, ξεκινάμε από τις αναβάσεις με δυσκολία 1 ή μάξιμουμ 2, διαβάζοντας προσεκτικά και τις
ώρες πορείας.
Αποφεύγουμε να ξεκινήσουμε με περπάτημα στο χιόνι, καλό είναι να δοκιμαστούμε
πρώτα σε βουνό χωρίς χιόνι. Επειδή, λόγω καιρικών συνθηκών και όχι μόνο, ο
βαθμός δυσκολίας μπορεί να αλλάξει, παίρνουμε πάντα πληροφορίες για τη διαδρομή
από τη Γραμματεία του Συλλόγου όταν δηλώνουμε την συμμετοχή μας. Η Γραμματεία
όμως δεν μπορεί να γνωρίζει τη φυσική μας κατάσταση, οπότε οφείλουμε εμείς οι
ίδιοι να έχουμε επίγνωση των δυνατοτήτων μας, της υγείας μας, πιθανών φόβων
κ.λ.π. Είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει ανάβαση χωρίς ανηφόρα και κατάβαση χωρίς
κατηφόρα. Έχοντας λοιπόν πληροφορίες για τις υψομετρικές διαφορές και τις ώρες
πορείας, εκτιμάμε (μαζί με τη Γραμματεία, εάν χρειάζεται) σε ποια κατηγορία
μπορούμε να συμμετάσχουμε.
Όταν έχουμε επιλέξει την ανάβαση που είναι στα μέτρα μας,
μειώνονται ή και σχεδόν μηδενίζονται οι πιθανότητες να έχουμε μια δυσάρεστη
εμπειρία, τόσο εμείς όσο και οι συνοδοιπόροι μας, εφόσον βέβαια έχουμε τον
σωστό εξοπλισμό και ακολουθήσουμε τις αυτές απλές συμβουλές.
Στο βουνό δεν φοράμε αθλητικά παπούτσια, αλλά μποτάκια που σκεπάζουν τους αστραγάλους μας.
Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό και σίγουρα, δεν είναι αδύνατο να κάνουμε
πορεία με αθλητικά παπούτσια. Εάν όμως γυρίσει το πόδι μας και πάθουμε
διάστρεμμα, κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας, τότε καταλαβαίνουμε ότι
αυτό πολύ πιο δύσκολα θα μπορούσε να είχε συμβεί εάν φορούσαμε μποτάκια.
Οπωσδήποτε δε θα μας φταίει κανείς, όμως τις συνέπειες θα τις υποστεί όλη η
ομάδα, και το πόνο εμείς. Τα μποτάκια σαφώς πρέπει να είναι αδιάβροχα και κατά
προτίμηση από κάποιο ορειβατικό μαγαζί, όπου ο πωλητής θα συζητήσει μαζί μας
τις λεπτομέρειες, ώστε να μπορέσει να μας βοηθήσει να επιλέξουμε τα κατάλληλα.
Γλιστράνε λιγότερο, κρατάνε το πόδι μας καλύτερα, είναι αντικραδασμικά.
Αγοράζουμε μπότες στο νούμερο μας, δηλαδή όχι πιο μεγάλες, οπότε
να γλιστράει το πόδι μέσα, ούτε μικρές, οπότε θα το μετανιώσουμε γρήγορα
Φοράμε συνθετικές ή μάλλινες κάλτσες και αποφεύγουμε τις βαμβακερές, ενώ δεν
ξεχνάμε ότι να νύχια των ποδιών δεν βοηθάνε στις κατηφόρες. Εάν θέλουμε να
αποφύγουμε τον πόνο και ο σκοπός μας δεν είναι να κυκλοφορούμε με μαύρα νύχια,
φροντίζουμε να τα κόψουμε, και μάλιστα όχι την τελευταία στιγμή.
Το παντελόνι μας πρέπει να είναι άνετο, να μην εμποδίζει την κίνηση και
να στεγνώνει εύκολα σε περίπτωση που βραχεί. Εάν κάνει κρύο, είναι πολύ χρήσιμο
να φοράμε ισοθερμικό κολάν. Για τη βροχή, καλό είναι να έχουμε και αδιάβροχο
παντελόνι.
Φροντίζουμε το ντύσιμό μας να είναι σαν κρεμμύδι, δηλαδή να
μπορούμε να βάζουμε ή να βγάζουμε ρούχα ανάλογα με την θερμοκρασία. Αποφεύγουμε
τα βαμβακερά, γιατί στεγνώνουν πολύ δύσκολα. Εάν δεν έχουμε ισοθερμικό μπλουζάκι, που είναι η καλύτερη λύση για να κρατήσει το
σώμα μας τη σωστή θερμοκρασία και να μην μένουμε βρεγμένοι, προτιμάμε συνθετικά
ρούχα. Φοράμε επίσης fleece, που, ανάλογα με την εποχή και θερμοκρασίες, μπορεί
να είναι από πολύ λεπτό μέχρι πολύ βαρύ.
Οπωσδήποτε έχουμε μαζί μας αδιάβροχο και αντιανεμικό
μπουφάν. Δεν το ξεχνάμε ποτέ, ούτε το
καλοκαίρι.
Εάν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να περπατήσουμε σε χιόνι,
έχουμε μαζί μας τις γκέτες, που
θα μας προστατέψουν από το να μπαίνει χιόνι στα παπούτσια μας και βοηθούν να
μένουν στεγνά τα πόδια μας. Τα γάντια και
ο σκούφος μάς
προστατεύουν από την απώλεια θερμοκρασίας, η οποία είναι μεγαλύτερη από τα άκρα
και το κεφάλι, και τους έχουμε πάντα μαζί μας. Δεν περιμένουμε να παγώσουμε για
να τα φορέσουμε.
Το σακίδιο είναι
σημαντικό μέρος του εξοπλισμού μας. Δεν έχει μεγάλη σημασία για μικρές
μονοήμερες πορείες, όπου έχουμε ελάχιστα πράγματα μαζί μας, αλλά για
μεγαλύτερες πορείες και για περισσότερο βάρος είναι πάρα πολύ σημαντικό να
έχουμε ορειβατικό σακίδιο με τη ζώνη στη μέση. Επιλέγουμε το μέγεθος του σακιδίου,
που μετριέται σε λίτρα, ανάλογα με τη δραστηριότητα που θέλουμε να κάνουμε και
το συζητάμε με πιο έμπειρους γνωστούς μας, καθώς και με τον πωλητή. Δεν
αγοράζουμε ποτέ σακίδιο χωρίς να το δοκιμάσουμε στην πλάτη μας, ώστε να
διαπιστώσουμε ότι είναι το σωστό νούμερο για μας. Το βάρος του πρέπει να πέφτει
στη λεκάνη, δηλαδή η ζώνη του σακιδίου πρέπει να κάθεται στο σωστό σημείο. Το
βάρος δεν πρέπει να επιβαρύνει τη μέση και τους ώμους. Πολλά σακίδια
έχουν ενσωματωμένο κάλυμμα που προστατεύει το σακίδιο από τη βροχή, ενώ
πουλιέται και ξεχωριστά. Εάν δεν έχετε ούτε το ένα ούτε το άλλο, ακόμα και μία
σακούλα σκουπιδιών βοηθάει. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να έχουμε βάλει τα
πράγματα μέσα στο σακίδιο σε τέτοιες σακούλες.
Τα μπατόν είναι
πολύ χρήσιμο μέρος του εξοπλισμού μας. Σαφώς και μπορούμε να περπατήσουμε χωρίς
αυτά. Όμως μας βοηθούν όχι μόνο στην ισορροπία και στην κίνηση, ειδικά στην
κατηφόρα, αλλά, το πιο σημαντικό, προστατεύουν τα γόνατά μας. Είναι χρήσιμα γι’
αυτούς που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τα γόνατα, όμως είναι απαραίτητα
σε αυτούς που ήδη έχουν τέτοιο πρόβλημα. Δεν ξεχνάμε μετά από κάθε πορεία να
καθαρίζουμε τα μπατόν μας, ειδικά εάν τα έχουμε χρησιμοποιήσει σε χιόνι,
διαφορετικά κινδυνεύουν σύντομα να μπλοκάρουν.
Επίσης, δεν ξεχνάμε ποτέ γυαλιά ηλίου, αντηλιακή κρέμα
και καπέλο (όταν
δεν φοράμε σκούφο), όπως και μία αλλαξιά ρούχων, κάλτσες και ένα ζευγάρι παπούτσια που αφήνουμε
στο πούλμαν.
Όποιος έχει αναγκαστεί να γυρίσει στην Αθήνα φορώντας βρεγμένα ρούχα και
κάλτσες, ξέρει καλά το γιατί. Το δεύτερο ζευγάρι παπούτσια είναι και σεβασμός
προς τον οδηγό του πούλμαν, αφού συνήθως γυρνάμε από το βουνό με λασπωμένες
μπότες.
Εάν τα γνωρίζουμε όλα αυτά και θέλουμε να συμμετάσχουμε και σε
πολυήμερες ή / και χειμερινές αναβάσεις, σαφώς θα χρειαστούμε και επιπλέον
εξοπλισμό.
Αρχηγός. Δεν ανήκει στην κατηγορία «εξοπλισμός», αλλά
ο ρόλος του είναι πάρα πολύ σημαντικός. Ο αρχηγός είναι άτομο με μεγάλη
εμπειρία στο βουνό, ικανός να κρίνει και σε δύσκολες συνθήκες, και να
αποφασίσει ανάλογα, πάντα προς συμφέρον της ΟΜΑΔΑΣ. Είναι εκείνος που φροντίζει
να ανέβουμε και να επιστρέψουμε με τη μέγιστη ασφάλεια. Κάποιες φορές μπορεί να
διαφωνήσουμε με τον αρχηγό, είτε επειδή έχουμε σχετική εμπειρία και οι ίδιοι θα
αποφασίζαμε διαφορετικά, είτε από άγνοια και απειρία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η
συμμετοχή μας στην εκδρομή σημαίνει και αποδοχή του ρόλου του αρχηγού, ο οποίος
είναι ο μόνος που τελικά αποφασίζει. Ο ίδιος χρειάζεται τη συνεργασία μας, κι
έτσι δεν τρέχουμε μπροστά από αυτόν, ενώ δεν απομακρυνόμαστε ποτέ από την ομάδα
χωρίς να έχουμε ενημερώσει τον αρχηγό ή τη λεγόμενη «ΣΚΟΥΠΑ», ένα ακόμα
σημαντικό πρόσωπο, που φροντίζει να φτάσουμε όλοι καλά στον προορισμό μας. Είτε φτάσουμε
πρώτοι είτε τελευταίοι, δεν υπάρχουν ούτε μετάλλια, ούτε τιμωρίες. Γι’ αυτό
ακολουθούμε τον ρυθμό της ομάδας όσο μπορούμε και προσπαθούμε να απολαύσουμε
την διαδρομή.
http://www.poa.gr/
