Η Κάισα Έκις Έκμαν ήρθε το καλοκαίρι στην Ελλάδα και μόλις επέστρεψε στη Σουηδία, δεν έχασε χρόνο. Έκατσε κι έγραψε σε ένα άρθρο όλη την εμπειρία της, από μια Ελλάδα που περνάει τις πιο δύσκολες μεταπολεμικές στιγμές της.
Το κείμενό της, δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου, στην εφημερίδα Dagens Nyheter και τις τελευταίες μέρες, άρχισε να κάνει την εμφάνισή του στο ελληνικό διαδίκτυο.
Ελληνικά blogs, όπως το loutrakiblogspot.com αναδημοσίευσαν το άρθρο, το οποίο απέκτησε μια τεράστια δυναμική και αναγνώριση μέσα στα social media, αφού πρόκειται για μία από τις πιο "καθαρές" σκέψεις που έχουν γραφτεί για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και μία γραπτή στήριξη προς τους Έλληνες, από μια δημοσιογράφο, που απλώς ήλθε, είδε και έγραψε...
Και ιδού η γνώμη της για τις δραματικές εξελίξεις στο οικονομικό τοπίο της χώρας μας, αλλά και μερικές αλήθειες που κάποιοι... δυσκολεύονται να παρουσιάσουν.
"Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή", αναρωτιέται η συντάκτρια.
Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα.
Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο.
Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα.
Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.
Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι "οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40".
Στο άρθρο "Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα" της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα".
Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;
Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης!
Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε!
Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.
Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο.
Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος, ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.
Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.
Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.
Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο δυναστείες – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων.
Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες.
Ενα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.
Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.
Αυτό ονομάζεται "εσωτερική υποτίμηση" και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού.
Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν. Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.
Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη "γενιά των 700 ευρώ".
Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη "γενιά των 500 ευρώ". Είναι στην ηλικία μου – 30 χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όπως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων.
Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη· το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.
Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο "Ισημερινός", που Σημαίνει Εκουαδόρ.
Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.
Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου. Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;".
Μίκα Κοντορούση
Πηγή: http://news247.gr
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Πάικο: Παρθένα αγκαλιά 28,29/05/2011!
Πάικο: Παρθένα αγκαλιά
Στις αμπελοφυτεμένες πλαγιές της Γουμένισσας ανηφορίζουμε, αγναντεύοντας τη φημισμένη «Πολιτεία του κρασιού» με την ωραία πλατεία και τα γραφικά παμπάλαια σπίτια. Ο αέρας του Πάικου μας χαϊδεύει δροσερά στο πρόσωπο καθώς ανηφορίζουμε στο φιδίσιο δρόμο προς το Γρίβα και την Καστανερή, τα πανέμορφα αυτά χωριά τα πνιγμένα στο πράσινο, με τα φημισμένα κάστανα και το ωραίο ντόπιο κρασί. Η θέα απέραντη μέχρι τον ορίζοντα, στα πόδια μας απλώνεται όλη η κεντρική Μακεδονία .
Ο δρόμος συνεχίζει ανηφορικός μέσα από τις υπεραιωνόβιες καστανιές, τις πανύψηλες οξιές με τα υπέροχα χρώματα του φθινοπώρου και μέσα από μια εκπληκτικής ομορφιάς ασφάλτινη διαδρομή 12 χιλ. που είναι αδύνατο κανείς να αντισταθεί στη γοητεία των χρωμάτων χωρίς να σταθεί για λίγο να απολαύσει τη μαγεία της φύσης. Φτάνουμε στο Μεγάλο Λιβάδι, το περίφημο βλαχοχώρι της Μακεδονίας σε υψόμετρο 1200 μ. που καμία σχέση δεν έχει με το πριν 10 χρόνια φρικτό λασποχώρι, με ελάχιστους κατοίκους, έρημους δρόμους, παράθυρα και πόρτες σφραγισμένες. Σήμερα ο ιστορικός αυτός οικισμός από τους σημαντικότερους βλαχόφωνους ανακάμπτει.
Στη θέση της παλιάς παγερής εγκατάλειψης, καινούργια πλατεία, ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, ταβέρνα, λουλουδιασμένες αυλές, στοιβαγμένα ξύλα, καπνοί στις καμινάδες, και ένας «πολύ ωραίος» κοινοτικός ξενώνας που εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο του 2001.
Το Μεγάλο Λιβάδι αποτελεί αυτοκέφαλη κοινότητα έχει μεταμορφωθεί μετά και την ολοσχερή καταστροφή του από τα στρατεύματα κατοχής τον Οκτώβριο του 1944.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της περιοχής είναι η καλλιέργεια της πατάτας σε μια έκταση 4500 στρεμμάτων που φημίζεται για την ποιότητά της, από το Υπουργείο Γεωργίας με βάση ολοκληρωμένες προτάσεις για τη συνολική ανάπτυξη του Πάικου προτείνονται δυο σημαντικές δράσεις που αφορούν τοπικά προϊόντα. Η πρώτη την παραγωγή και τυποποίηση της πατάτας «Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης «(Π.Γ.Ε). Η δεύτερη την τοπική επεξεργασία του παραγόμενου πρόβειου γάλακτος με την παραγωγή του «Μπάτζιου» του τοπικού παραδοσιακού τυριού.
Ο Ήλιος χαμηλώνει αργά στον ορίζοντα οι κορφές του Πάικου χάνονται σιγά- σιγά και αχνοφέγγουν τα πρώτα φώτα του χωριού καθώς το αγναντεύουμε από ψηλά. Ο ουρανός σαν πολυέλαιος ξάστερος και λαμπερός προμηνύει μια θαυμάσια μέρα. Απέραντο και μεγαλοπρεπές, φιλικό και ανθρώπινο το Πάικο περιμένει να οδηγήσει τα βήματα μας σε δρόμους, μονοπάτια και τοποθεσίες.
Έτσι πρωί με το χάραμα η συντροφιά αφήνει το Μεγάλο Λιβάδι και χάνεται στους πανέμορφους χωματόδρομους του βουνού. Σαν χειροποίητο περσικό χαλί μοιάζουν τα δάση του Πάικου μπροστά στα μάτια μας. Το Πάικο μας γοήτευσε, μας έδειξε την ομορφιά του.
Στις αμπελοφυτεμένες πλαγιές της Γουμένισσας ανηφορίζουμε, αγναντεύοντας τη φημισμένη «Πολιτεία του κρασιού» με την ωραία πλατεία και τα γραφικά παμπάλαια σπίτια. Ο αέρας του Πάικου μας χαϊδεύει δροσερά στο πρόσωπο καθώς ανηφορίζουμε στο φιδίσιο δρόμο προς το Γρίβα και την Καστανερή, τα πανέμορφα αυτά χωριά τα πνιγμένα στο πράσινο, με τα φημισμένα κάστανα και το ωραίο ντόπιο κρασί. Η θέα απέραντη μέχρι τον ορίζοντα, στα πόδια μας απλώνεται όλη η κεντρική Μακεδονία .
Ο δρόμος συνεχίζει ανηφορικός μέσα από τις υπεραιωνόβιες καστανιές, τις πανύψηλες οξιές με τα υπέροχα χρώματα του φθινοπώρου και μέσα από μια εκπληκτικής ομορφιάς ασφάλτινη διαδρομή 12 χιλ. που είναι αδύνατο κανείς να αντισταθεί στη γοητεία των χρωμάτων χωρίς να σταθεί για λίγο να απολαύσει τη μαγεία της φύσης. Φτάνουμε στο Μεγάλο Λιβάδι, το περίφημο βλαχοχώρι της Μακεδονίας σε υψόμετρο 1200 μ. που καμία σχέση δεν έχει με το πριν 10 χρόνια φρικτό λασποχώρι, με ελάχιστους κατοίκους, έρημους δρόμους, παράθυρα και πόρτες σφραγισμένες. Σήμερα ο ιστορικός αυτός οικισμός από τους σημαντικότερους βλαχόφωνους ανακάμπτει.
Στη θέση της παλιάς παγερής εγκατάλειψης, καινούργια πλατεία, ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, ταβέρνα, λουλουδιασμένες αυλές, στοιβαγμένα ξύλα, καπνοί στις καμινάδες, και ένας «πολύ ωραίος» κοινοτικός ξενώνας που εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο του 2001.
Το Μεγάλο Λιβάδι αποτελεί αυτοκέφαλη κοινότητα έχει μεταμορφωθεί μετά και την ολοσχερή καταστροφή του από τα στρατεύματα κατοχής τον Οκτώβριο του 1944.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της περιοχής είναι η καλλιέργεια της πατάτας σε μια έκταση 4500 στρεμμάτων που φημίζεται για την ποιότητά της, από το Υπουργείο Γεωργίας με βάση ολοκληρωμένες προτάσεις για τη συνολική ανάπτυξη του Πάικου προτείνονται δυο σημαντικές δράσεις που αφορούν τοπικά προϊόντα. Η πρώτη την παραγωγή και τυποποίηση της πατάτας «Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης «(Π.Γ.Ε). Η δεύτερη την τοπική επεξεργασία του παραγόμενου πρόβειου γάλακτος με την παραγωγή του «Μπάτζιου» του τοπικού παραδοσιακού τυριού.
Ο Ήλιος χαμηλώνει αργά στον ορίζοντα οι κορφές του Πάικου χάνονται σιγά- σιγά και αχνοφέγγουν τα πρώτα φώτα του χωριού καθώς το αγναντεύουμε από ψηλά. Ο ουρανός σαν πολυέλαιος ξάστερος και λαμπερός προμηνύει μια θαυμάσια μέρα. Απέραντο και μεγαλοπρεπές, φιλικό και ανθρώπινο το Πάικο περιμένει να οδηγήσει τα βήματα μας σε δρόμους, μονοπάτια και τοποθεσίες.
Έτσι πρωί με το χάραμα η συντροφιά αφήνει το Μεγάλο Λιβάδι και χάνεται στους πανέμορφους χωματόδρομους του βουνού. Σαν χειροποίητο περσικό χαλί μοιάζουν τα δάση του Πάικου μπροστά στα μάτια μας. Το Πάικο μας γοήτευσε, μας έδειξε την ομορφιά του.
Παρασκευή 13 Μαΐου 2011
Τρίτη 29 Μαρτίου 2011
Σάββατο 26 Μαρτίου 2011
19,20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 στην Κουτσούφλιανη Νάουσας
19,20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 στην Κουτσούφλιανη Νάουσας και θα περιλαμβάνει εκδρομές στους ορεινούς όγκους του ΒΕΡΜΙΟΥ και των ΠΙΕΡΙΩΝ !!!
Το Σάββατο στις 19 αφού πάρουμε το πρωινό μας θα συκεντρωθούμε στις 08:45 και
αναχώρηση στις 09:00 ---------για διαδρομή στο Βέρμιο: Η διαδρομή : κουτσούφλιανη - γαλαρία - γουρνόσοβο - Πρ.Ηλίας - Αλσος Αγ.Νικολάου(αν θέλετε ολιγόλεπτη στάση για φωτογράφιση) - Αρκοχώρι - Φυτειά - Κουστοχώρι - Σέλι - Χ.Κ.Σελίου(στάση για καφέ) - Κουμαριά - Βρωμοπήγαδο(10 χιλ.διαδρομή για enduro βατή για τα οχήματα) - στάση στην πίστα 4χ4 για παιχνίδι - Κομνήνιο - Βέροια - Τρίλοφος - Στενήμαχος - και την Πέμπτη θα ανακοινωθεί η επιστροφή αν θα γίνει από Αρκοχώρι-Αγ.Νικόλαο - Κουτσούφλιανη, καθώς και το που θα καθίσουμε για φαγητό.(πιθανά σημεία για φαγητό Αρκοχώρι - Αγ.Νικόλαος - Μεταμόρφωση).
Την Κυριακή στις 20αφού πάρουμε το πρωινό μας θα συκεντρωθούμε στις 08:45 και αναχώρηση στις 09:00 --------- Βόλτα στα Πιέρια: από Κουτσούφλιανη θα περάσουμε από τα 3-5 πηγάδια και ανάλογα αν δεν πάμε το Σάββατο Σε Αγ.Παύλο και Μεταμόρφωση θα περάσουμε και από εκεί και μετά φεύγουμε για χαλαρή διαδρομή στα Πιέρια παράλληλα με τον Αλιάκμονα
Το Σάββατο στις 19 αφού πάρουμε το πρωινό μας θα συκεντρωθούμε στις 08:45 και
αναχώρηση στις 09:00 ---------για διαδρομή στο Βέρμιο: Η διαδρομή : κουτσούφλιανη - γαλαρία - γουρνόσοβο - Πρ.Ηλίας - Αλσος Αγ.Νικολάου(αν θέλετε ολιγόλεπτη στάση για φωτογράφιση) - Αρκοχώρι - Φυτειά - Κουστοχώρι - Σέλι - Χ.Κ.Σελίου(στάση για καφέ) - Κουμαριά - Βρωμοπήγαδο(10 χιλ.διαδρομή για enduro βατή για τα οχήματα) - στάση στην πίστα 4χ4 για παιχνίδι - Κομνήνιο - Βέροια - Τρίλοφος - Στενήμαχος - και την Πέμπτη θα ανακοινωθεί η επιστροφή αν θα γίνει από Αρκοχώρι-Αγ.Νικόλαο - Κουτσούφλιανη, καθώς και το που θα καθίσουμε για φαγητό.(πιθανά σημεία για φαγητό Αρκοχώρι - Αγ.Νικόλαος - Μεταμόρφωση).
Την Κυριακή στις 20αφού πάρουμε το πρωινό μας θα συκεντρωθούμε στις 08:45 και αναχώρηση στις 09:00 --------- Βόλτα στα Πιέρια: από Κουτσούφλιανη θα περάσουμε από τα 3-5 πηγάδια και ανάλογα αν δεν πάμε το Σάββατο Σε Αγ.Παύλο και Μεταμόρφωση θα περάσουμε και από εκεί και μετά φεύγουμε για χαλαρή διαδρομή στα Πιέρια παράλληλα με τον Αλιάκμονα
Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Φιλία
Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή
τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλον.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην
άμμο :ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ. Συνέχισαν να
περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.
Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος
του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα :ΣΗΜΕΡΑ Ο
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ. Αυτός που τον είχε χαστουκίσει
και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα,
έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί? Ο
άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το
γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην
πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ
τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλον.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην
άμμο :ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ. Συνέχισαν να
περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.
Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος
του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα :ΣΗΜΕΡΑ Ο
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ. Αυτός που τον είχε χαστουκίσει
και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα,
έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί? Ο
άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το
γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην
πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ
Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011
Βασιλίτσα 7/1/2011
Ήταν καταπληκτικά, είχε ήλιο
είχε χιόνι αρκετό στις πίστες, σε μερικά σημεία είχε και πέτρες. Η γύρω περιοχή όμως τίποτε, ούτε υγρασία στους δρόμους. Στην κορυφή λυσσομανούσε και σου έπεφτε η μύτη και τα δόντια από το κρύο
είχε χιόνι αρκετό στις πίστες, σε μερικά σημεία είχε και πέτρες. Η γύρω περιοχή όμως τίποτε, ούτε υγρασία στους δρόμους. Στην κορυφή λυσσομανούσε και σου έπεφτε η μύτη και τα δόντια από το κρύο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)