Ένα ακόμη ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Διασχίσαμε 13 χώρες. Διανύσαμε 12000χμ. Επισκεφθήκαμε 20 πόλεις. Όλα αυτά μέσα σε διάστημα δυόμισι μηνών. Διαμονή στο campervan μας που σε πολλές περιπτώσεις μας προστάτευσε από κρύο, ισχυρούς ανέμους και βροχοπτώσεις. Επιστρέψαμε γεμάτοι παραστάσεις, εικόνες και εμπειρίες αλλά και την πεποίθηση του πόσο μακριά σα χώρα είμαστε αναφορικά με την ποιότητα ζωής και την ηρεμία που βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί στις σκανδιναβικές χώρες.
Όπου και αν κατασκηνώσαμε χωρίς να είμαστε προκλητικοί δε μας ενόχλησε κανείς. Αντίθετα σε διάφορες περιπτώσεις μας βοήθησαν.
Ένα μόνο περιστατικό θα αναφέρω σαν δείγμα. Περνώντας από την βόρεια Σουηδία προς Νάρβικ, Νορβηγία ο δρόμος ήταν υπο κατασκευή και το βαν λασπώθηκε αρκετά. Έψαχνα να βρω ένα βενζινάδικο να το πλύνω. Βρίσκω ένα όπου ήταν ένας Νορβηγός και έπλενε το αυτοκίνητο του. Τον ρωτάω πως να πληρώσω για να το πλύνω και γω και μου απαντά να περιμένω. Τελειώνει το δικό του βάζω το δικό μου και αρχίζει να μου πλένει το βαν. Του είπα να σταματήσει δε σταματούσε με τίποτε. Πλήρωσε το πλυντήριο με την δική του κάρτα και μου έπλυνε και το αμάξι. Με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Άνθρωπος της προσφοράς όπως έμαθα αργότερα από την συζήτηση που είχαμε. Τέτοια περιστατικά είχαμε πολλά σε αυτό το ταξίδι, σε κάνουν να ξαναεμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, πράγμα που έχει χαθεί στις μέρες μας.
